با گذشت زمان، خودروسازان مدلهای جدیدی را معرفی میکنند و مدلهای قدیمیتر منسوخ میشوند. برخی از قطعات این مدلهای قدیمی منسوخ ممکن است برای دفع به محلهای دفن زباله فرستاده شود که نه تنها منابع زمین زیادی را اشغال میکند، بلکه باعث آلودگی محیطزیست نیز میشود.
خودروسازان و شرکتهای بازیافت برای کاهش تأثیر منفی آنها بر محیطزیست، اقداماتی را انجام میدهند:
بازیافت: جمع آوری استفاده شده
قطعات کامیون وظیفه ، آنها را پردازش کرده و دوباره از آنها استفاده کنید. به عنوان مثال، کارخانه های فولاد می توانند قطعات بازیافتی خودرو را در دمای بالا به فولاد تبدیل کنند. این رویکرد نه تنها فشار بر روی محل های دفن زباله را کاهش می دهد، بلکه امکان استفاده مجدد از منابع را نیز فراهم می کند.
روش فیزیکی: پردازش مستقیم قطعات ضایعات خودرو با آسیاب، فشرده سازی یا ذوب. به عنوان مثال، لاستیک های زباله را می توان خرد کرد و سپس سوزاند یا دفن کرد. این روش نسبتا ساده است، اما برخی از مشکلات نیز وجود دارد. به عنوان مثال، گازهای خروجی اگزوز و زباله های تولید شده در طی فرآیند احتراق ممکن است حاوی سطوح بالایی از مواد مضر باشد و باعث آلودگی محیط زیست شود.
روش شیمیایی: از اصول شیمیایی برای پردازش قطعات ضایعات خودرو استفاده کنید. به عنوان مثال از حلال های خاصی برای جداسازی و تصفیه روغن قدیمی، روغن ماشین قدیمی، رنگ قدیمی و ... استفاده می شود و سپس مواد اولیه مهم جدا می شود. روشهای شیمیایی کاربرد گستردهای در درمان قطعات ضایعات خودرو دارند، اما با مشکلاتی مانند ایمنی و هزینه نیز مواجه هستند.
به طور خلاصه برای کاهش اثرات منفی بر محیط زیست، خودروسازان و شرکت های بازیافت باید یک سری اقدامات را برای مقابله با قطعات فرسوده خودرو انجام دهند.3